De tijd vliegt

Heeee dushi’s!

Geweldig nieuws! Maar waarschijnlijk weten jullie dit allang, ons pap en ons mam hebben geboekt en zijn met mijn verjaardag op Curaçao!! YESSSS! Dan kan ik ze laten zien hoe het hier is en hoe mooi het hier is. Maar het is nog niet zover, ik zit hier inmiddels al meer dan 5 weken, wat gaat de tijd snel!

De heimwee gaat langzaamaan weg. Ik kan steeds meer genieten van de leuke dingen en dat is erg fijn. Het is super gezellig hier en het weer is bijna altijd goed. Ook de feestjes en het strand zijn echte momentjes om te genieten. De tijd vliegt en er is altijd wel iets te doen. Maar Curaçao heeft ook wat keerpunten. Zo nemen ze het niet zo nauw met de huisvesting en het is niet altijd even veilig op straat.

Van mijn huis word ik niet gelukkig en daarom ga ik verhuizen. Klasgenoten die ergens anders wonen, gaan ook verhuizen en ik ga met hun mee. Vorige week vrijdag gingen zij bij een appartementencomplex kijken en daar zag het een stuk beter en schoner uit. Jammer van de leuke huisgenoten, maar ik voel mij echt niet goed hier.

Verder heb ik ook een eigen auto geregeld. Ik heb nu twee weken zonder auto gezeten en dat is niet handig. Verder was het ook niet handig om met de andere meiden een auto te delen. Mijn stagetijden zijn vroeger dan anderen en ik moet helemaal aan de andere kant van Willemstad zijn en niemand loopt bij mij in de buurt zijn stage.

Precies twee weken geleden hebben we de auto dus weggedaan. Maar zoals ik al aangaf moet ik best een eindje rijden voordat ik op stage ben. Ik moest dus met de bus en dat is alles behalve handig! De bus is wel anders dan in Nederland. Je hebt de gewone lijndienst, maar je hebt ook de kleine busjes, soort buurtbusjes. Die busjes hebben geen schema, je moet gewoon wachten totdat je wordt opgehaald. Dus die maandag ben ik een half uur eerder opgestaan dan normaal. Omdat de meeste kans was dat ik bij het busstation in Punda een plaats in het juiste busje kon bemachtigen, ben ik daar naartoe gelopen. Ik moest 25 minuten eerder vertrekken dan normaal, om 6.40u. Na 5 minuten lopen kwam ik een man tegen en hij begon tegen mij te praten. Ik vroeg de weg aan hem, aangezien de wegen hier wat anders liggen dan in Nederland. Wanneer je rechtdoor gaat, kun je twee kanten op, vooral te voet. De man wees mij de weg en liep met mij mee. Het beviel me niet helemaal, dus ik liep door. Bij alles wat ik deed maakte hij een opmerking. Ik werd er niet helemaal goed van want hoezo loopt een man met je mee? Gelukkig ging hij een straat in vlak voor het busstation. Hij moest gewoon geld hebben, want daar vroeg hij om. Maar ik zei dat ik niks bij me had, alleen voor de bus. Gelukkig heb ik die man niet meer gezien.

Maargoed. Ik moest ook weer terug. In de pauze was ik even gaan kijken waar de bushalte was en het was niet ver lopen. Toen ik dus na werktijd bij de halte stond te wachten keek ie-der-een mij aan! Nu denk je, ach, dat lijkt maar zo. Maar dat was niet. Echt iedereen keek. ‘Heee schatjee!’ ‘Dushiiii’ ‘Hoe gaat het?’ ‘Are you waiting for your boyfriend?’ Het beviel me niet en het beviel me al helemaal niet omdat ik niet wist wanneer het busje zou komen. Na een half uur kwam die dan toch. Ik had het echt gehad en had hoofdpijn. Gelukkig kon ik uitkijken naar een leuke avond. Er waren twee huisgenootjes jarig en we gingen uit eten bij het lekkerste restaurant van heel Curaçao. PINCHO! We waren met het hele huis, dat was echt leuk! Je moet maar eens bedenken dat er 25 studenten ineens binnenkomen. Het was erg gezellig maar ik was wel helemaal kapot toen ik thuiskwam.

De volgende dag moest ik weer vroeg opstaan. Het valt me wel tegen, omdat wanneer ik vertrek, nog niemand wakker is. En ’s avonds is het dus andersom, dan ben ik naar bed en is de rest nog wakker. Soms gaan huisgenoten ook doordeweeks op stap maar dat trek ik echt niet.

Donderdag was het helemaal complete ramp! Ik kwam thuis van mijn stage en iedereen zat voor met een sip gezicht. Nog niet iedereen was thuis, maar ik kreeg te horen dat er in de blauwe huizen geen stroom was! En wie woont er in het blauwe huis.. AAARRGGHH..! De huisbaas, of in ieder geval, degene die de rekeningen moet betalen, had dat dus niet gedaan! JEEZUS! Dat betekende dus geen koelkast, geen vriezer, geen licht, geen fan! Oftewel, geen eten, geen telefoon, geen laptop, geen föhn en een pikke donker en bloedheet huis! We probeerden er maar het beste van te maken dus...

Dit stond het weekend natuurlijk niet in de weg. In het weekend ben ik eigenlijk de hele dag van huis. Dat is anders dan in Nederland haha!

Donderdagavond begon het dit keer. Ik moest wel, wat moet je zonder stroom? Toen zijn we met een aantal klasgenoten gaan kingsen en daarna de Bermuda ingerold. Volgens mij was het zoiets.. Veel weet ik niet meer van de avond, maar het was ontzettend leuk!

De volgende morgen hadden we met de hele klas om 10 uur gereserveerd bij het Kura Hulanda museum. Dit is het slavenmuseum van Curaçao, waar de Nederlanders een grote rol in hebben gespeeld. Hier moesten we naartoe voor school en het leek mij heel interessant. Maar de helft had geen auto, dus geen vervoer. Wij met zijn drieën sowieso niet en van andere klasgenoten was ook een auto kapot. We moesten dus opgehaald worden en hierna konden we ook geen parkeerplaats vinden. Dit leverde nogal wat vertraging op, waardoor we om 11 uur kwamen aankakken. Iedereen had m nog wel een beetje hangen van de vorige avond, ik voelde mijzelf vrij goed. Het museum was wel erg indrukwekkend. De gids vertelde veel details over de gruweldaden die werden verricht door de Nederlanders in de 17e eeuw, onze Gouden Eeuw. Echt een aanrader om naartoe te gaan, wel met gids doen!

Nadat we het slavenmuseum hadden bezocht, kreeg ik te horen dat een aantal klasgenoten een appartementencomplex gingen bezoeken en ben ik dus met hun meegegaan.

Toen ik thuiskwam, stond een huisgenoot van mij bij het stroomhokje aan de straat met een paar mannen. Hij vroeg of ik wilde kijken of de stroom het weer deed. Hij heeft serieus de hele middag zitten regelen dat wij stroom zouden hebben!! En inderdaad.. het was gelukt!

’s Avonds was iedereen van het huis moe en ik ook. Ik ben toen lekker gaan slapen en ben de volgende ochtend vroeg opgestaan om met een aantal huisgenoten naar Cas Abau te gaan. Dit is een ander mooi strand richting Westpunt. Jaja, errug mooi! Dit gaf mij echt het gevoel dat ik op Curaçao was! Die avond hebben we met het hele huis zitten barbecueën. Hierna was het plan om op stap te gaan, ik zei dat ik even ging slapen. Maar toen iedereen ging, ben ik maar blijven liggen. Zo moe was ik!

Zondags was ik vroeg wakker en heb toen even de wedstrijd van Feyenoord tegen PSV meegeluisterd. Toen zijn we nog even bij de Albert Heijn boodschappen wezen doen omdat ik niks meer had door de koelkast die geen stroom meer had. Daarna gingen we naar een festival bij Cabana, het strand hier vlakbij met een bar. Schijnbaar was Gerard Joling er ook, maar die heb ik niet gezien. Verder ben ik deze week ook nog op zoek gegaan naar Simon omdat hij op wereldreis is moet hij toch ook hier langs komen??? Maar ik heb hem helaas nog niet gezien ! ’s Avonds moest ik nog even denken aan Biezenmortel Bruist. Het leek er wel een beetje op! Alleen wel zonder tent, zonder regen, zonder Biezenmortel en zonder vriendinnen. Maar dan wel buiten op het strand! Ik heb er toen maar eentje op jullie gedaan meiden! (Eigenlijk twee, het was happy hour!)

En toen was het weer maandag.. weer hetzelfde werk gedaan, en weer met het busje. Ik ben er nu wel aan gewend. Je moet jezelf maar is voorstellen om met alleen maar mensen met een donkere huidkleur in zo’n busje te zitten.

Maar je kunt ook ontzettend lachen met die mensen. Op mijn stage doe ik dan de financiële administratie. Het mag alleen wel wat afwisselender zijn en soms ben ik dan ook blij wanneer het 12.00u is. Dan mag ik meehelpen achter de machine in de wasserij. Afgelopen woensdag ook weer. Ik was de kussenslopen van het ziekenhuis op de band aan het leggen en toen zag ik onderaan iets liggen. Ik pakte het en het voelde een beetje glibberig aan, ik schrok en liet het weer terug vallen. Toen draaide het om en ik zag allemaal tandjes zitten. Het bleek een half kunstgebit te zijn. Iell!

Op donderdagavond zat ik echt te genieten. Ik kwam thuis van een dag stage en werd ik gewatsappt om uiteten te gaan vanwege een verjaardag. Dat was echt gezellig en genieten. Toen dacht ik: Ik flik het wel gewoon even om hier te zijn.

Op vrijdag gingen we weer naar school en ’s avonds was het Full Moon party. Daarvoor was het nog happy hour bij Wet&Wild. Ik heb er toen goed wat mixdrankjes achter over geslagen. Echt lekker mmmmmm.. en gezellig! Ik kwam toen wel een beetje aangeschoten thuis, we zijn ’s avonds wel weer naar het volgende feest geweest maar heb toen geen alcohol meer op.

Goed dit was het weer. Morgen, op zondag, kan ik eindelijk mijn auto gaan ophalen. Ik kijk daar echt naar uit, dan heb ik tenminste de vrijheid om overal naartoe te gaan, overdag dan. En dan hoef ik niet meer met het busje mee!

De groetjes weer!