Eerste stageweek, carnaval, zon, zee, strand

Bon tardi iedereen!

Wat veel en wat een leuke reacties op mijn eerste reisverslag! Bedankt daarvoor! Ik hoop dat jullie mij blijven volgen. Verder erg vervelend voor jullie en voor mij: de internetverbinding is hier zeer slecht. Daarom worden mijn verslagen zo lang omdat ik ze niet altijd kan uploaden. Dus dan heb ik iets gemaakt en dan vul ik het maar weer aan, zoals ik zojuist ook heb gedaan.

Ik ga gewoon weer verder met waar ik gebleven was. Want nadat ik mijn reisverslag online had gezet, zijn we naar Saint Tropez (een zwembad aan zee) geweest. Daar hebben we de directeur van het vliegveld maar weer proberen te bereiken en na een aantal keer proberen kreeg ik hem te pakken. We konden diezelfde dag niet meer langskomen, maar wel de volgende dag om 8.00u.

Toen we aankwamen op het vliegveld hadden we onszelf gemeld en we moesten bij de aankomst gaan staan. Daar kwam een vrouw onze paspoorten halen. Heel raar, want eerst begon ze nog moeilijk te doen dat we naar een aparte balie hadden moeten gaan omdat we langer bleven. Maar dat hadden ze verder niet omgeroepen dus wij wisten dat niet. Toch nam ze onze paspoorten mee en na een tijdje kwam ze terug en ze vroeg nog naar mijn ticket van de 25e. Toen kregen we onze paspoorten terug met stempel! Opgelucht vertrokken we weer naar huis, het heeft in totaal maar een uurtje geduurd. Dit keer een meevallertje dus.

Thuisgekomen ging ik opruimen op mijn kamer. Ik had voor het eerst in mijn leven met de hand gewassen en nu gelijk 6 draaien. Daarna zijn we met een aantal mensen van de minor die vrij waren naar Westpunt vertrokken. Het scheen te zijn dat je daar heel mooi uitzicht hebt. Wij dachten dat het één punt zou zijn waar je mooi uitzicht zou hebben. Maar toen wij daar aankwamen waren we het punt allang voorbij en reden we eigenlijk al terug. Toen hebben we maar een drankje gedaan en zijn we weer naar huis gegaan. Opzich was het wel lachen. ’s Avonds heb ik rustig aan gedaan omdat woensdag mijn eerste stagedag zou zijn.

Ik moest er woensdag om half 10 zijn. Maar ik moest helemaal naar de andere kant van de stad en daar was ik nog nooit geweest. Ik had de route wel opgezocht maar de wegen lijken zo op elkaar dat het voor mij echt een doolhof was. Na veel rondjes te hebben gereden en twee keer het gevraagd te hebben was ik uiteindelijk 10 minuten te laat op de afgesproken plek. De stagecoördinator zou mij introduceren en die kwam ook net aangereden. Ze was mij allemaal aan het zoeken en dit is ook echt niks voor mij. Het zweet stond op mijn voorhoofd. Gelukkig was het niet al te erg en ben ik naar boven geleid naar het kantoor van mijn bedrijfsbegeleider voor het komende halfjaar. Daar werd mij verteld dat ik de komende periode de financiële administratie zal gaan ondersteunen. Erg leuk en niet te moeilijk. Mijn bedrijfsbegeleider had al meteen een project voor mij. Ik was blij dat hij op mijn komst gerekend had. Ik voelde mij daardoor ook meteen op mijn gemak. Dat het bij de wasserij wat anders gaat op de administratie had ik al gelijk door. Ik moet namelijk alle orders van 2012 nog inboeken! Wat een klus, maar beter dat ik veel te doen heb dat de tijd snel voorbij gaat dan dat ik niks te doen heb en ik iedere minuut van de klok aan het aflezen ben.

Na twee dagen stage was het alweer vrijdag en zijn we naar school geweest. Vrijdagmiddag was het weekend en in het vertrouwde Brabant gaat iedereen op zuip en carnaval vieren. Ik miste het toch wel, maar dit werd beloond door een middagje strand met de hele klas. Hierna zijn we nog gaan barbecueën.

Op zaterdag was ik eeeecht jaloeeers! Ik zag alle foto’s op facebook en ik wilde echt naar huis om te carnavallen. Zaterdagmiddag lag ik dan ook niet relaxed op het strand bij Zanzibar. Ook om de reden dat het niet duidelijk was of ik nou maandag wel of geen vrij zou hebben. Iedereen had vrij, maar tegen mij was daar niks over gezegd en aangezien ik op een administratie werk, moest dat haast wel. Toen kwam ik twee collega’s tegen die ook vrij zouden zijn. Ik heb besloten de volgende ochtend maar meteen even te bellen. Maar het werd avond en iedere zaterdag van 17.00u tot 18.00u is het happy hour en daarna is er live muziek. We hebben toen tot ongeveer een uur of 22.00u gedanst op het strand. Ik was carnaval toen totaal vergeten. Wat was dat leuk!

Zondags had ik meteen gebeld naar mijn stagebedrijf en ik was inderdaad vrij. Op zondag is het de carnavalsdag op Curacao. De grote carnavalsoptocht wordt dan door heel de stad gehouden en de wegen waren daardoor afgesloten. Je kon bijna geen kant op. Veel mensen hadden standjes en stoeltjes naast de weg staan die waren gereserveerd. De hele week stonden die er al. Wij stonden langs de weg en we hebben erg genoten van de optocht. Heel erg mooie pakken en opgesminckt. Er waren groepen van soms wel 100 mensen, dat was zooo gaaf! Tijdens de optocht miste ik ons eigen carnaval ook!! Maar dit werd beloond doordat we hadden gegeten bij Pincho’s. Daar hebben we zoo lekker gegeten! Als ons pap en ons mam hier zijn dan gaan we daar zeker eten.

Voordat we gingen uit eten hadden we thuis nog een tussenstop gemaakt. Ik was buiten en er stond een vrouw bij het hek. Je kon zien dat het een Curaçaose was. Ze sprak geen Nederlands, maar het ging over een auto die voor haar huis stond. Ze wees naar de witte auto van een huisgenootje, ik snapte dat de auto daar niet goed stond, maar verder begreep ik haar niet. Toen haalde ze haar dochter erbij en die zei of de auto voor 22.00u weg kon zijn omdat daar een andere auto moest komen te staan omdat zij visite kregen. Ik ging mijn huisgenootje halen en ik liep even mee. De vrouw stond er nog en ze maakte gebaren dat de auto niet goed stond. Ik had zoiets van: Wat moet ik nou? Het is onze buurvrouw en ze zag er aardig en toch een beetje zielig uit. Terwijl Amber haar auto naast de weg parkeerde, gaf ik de vrouw een hand en zei: “Marloes!” Ik kon niks anders zeggen want dat verstond ze niet. Dus zij zei ook haar naam en toen wenkte ze dat ik moest komen. Ze liep haar huis binnen en ik stond meteen in een piepklein en pikkedonker woonkamertje. Daar zaten twee meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd als ik, waarvan duidelijk was dat het haar dochters waren. De vrouw zei allemaal dingen maar ik snapte er helemaal niks van. Ik dacht wat moet ik nou? Dus ik een hand gegeven aan die meisjes die wel Nederlands spraken. Ik vertelde dat ik een half jaar naast hen woon. Een dochter vertaalde dat de vrouw zei dat als er iets was dat ik altijd bij haar terecht kon. En toen zei ze ook dat als ik wegging of ik een T-shirt of een tas kon achterlaten voor haar dochter. Die mensen hebben helemaal niks en toch staan ze voor je klaar. Dat was echt heel apart. Maar toen zei ik van: “Ik moet weg, misschien zie ik jullie nog wel!” En toen ben ik met de groet “Ayooo!” en “danki” weggegaan, waarna we snel genoeg uit eten gingen en ik de hele avond nog dacht aan dat moment.

Tijdens het uit eten hadden we afgesproken dat we de volgende dag naar de Grote Knip bij Westpunt zouden gaan, de meesten waren vrij vanwege de nationale feestdag op de maandag van carnaval. Helaas regende het super hard, maar een huisgenootje die er al langer zit zei dat we toch moesten gaan omdat het bij Westpunt wel mooi weer kon zijn. Op Curaçao is het zo dat het weer erg plaatselijk is en als je dus een stukje rijdt, het slechte weer voorbij kunt zijn. En.. inderdaad! In Punda regende het pijpenstelen, echt heeeel hard, maar bij Westpunt was de lucht mooi blauw en de zee was overigens nog blauwer! Echt ge-wel-dig! Ik was nog nooit op zo’n mooie plek geweest! Het water was zo helder dat het leek of je in een zwembad zwom. Zeker dat ons pap en ons mam hier ook met mij naartoe moeten! We hebben er met 11 meiden van het huis een erg leuke middag van gemaakt. Teruggekomen in Punda bleek het dus dat het helemaal niet zo’n mooi weer was geweest. Dat hadden wij dus goed bekeken! Ik kijk echt terug op een topweekend! Op deze momenten weet je waar je het allemaal voor doet!

Op dinsdag begon mijn werkweek weer. Ik had donderdagavond en vrijdagochtend een probleempje gehad met de airco die te koud stond. Hij stond schijnbaar op 16 graden omdat de computer dit nodig zou hebben. Door die temperatuurswisseling ben ik even goed ziek geweest en heb ik behoorlijk veel pijn gehad aan mijn luchtpijp door mijn astma. Dit heb ik meteen aangegeven en het is nu opgelost, omdat de airco hoger mag als ik er ben.

Deze week hoefde ik niet alleen op de administratie te werken. Afgelopen woensdag kwam de productieleider binnen. Hij vroeg (in het Engels) of ik om 12.00u wilde meehelpen in de wasserij. Dit komt omdat er twee pauzerondes zijn, de volgende is om 13.00u. Ik moest gewoon even een uurtje invallen. Ik vond het meteen leuk, ik was er even uit en zo leer ik ook wat er zich op de werkvloer afspeelt. Donderdag kwam hij mij weer vragen. Ik moet het nog wel even onder de knie krijgen, maar het is wel leuk werk en de mensen zijn erg aardig en zijn bereid mij te helpen.

Het beeld wat sommige mensen hebben over niet hard werkende Curaçaoënaars is absoluut niet van toepassing op mijn stage. Integendeel zelfs! Ik vind dat het werktempo vrij hoog ligt, maar de mensen die er werken proberen mij het zo goed mogelijk te leren.

Dat was tijdens mijn stage, maar toen ik dinsdags bijna naar huis wilde gaan, werd ik gebeld door mijn huisgenootje. We hadden een lekke band en ik kon niet opgehaald worden. Gelukkig kon een collega mij thuisbrengen. ’s Avonds zijn we naar de carnavalsoptocht geweest, wat langer had geduurd dan gedacht, en woensdag moest ik gewoon weer om 7 uur naar mijn stage. Toen ik klaar was dacht ik: Nog even snel naar de winkel en brood halen, dan even eten, douchen en SLAPEN! Maar.. toen ik bij de auto kwam was het weer raak. Weeer een lekke band! Nee he! Ik kon niet naar huis en ik was echt kapot. Ik had de verhuurder gebeld en die kwam langs om te kijken. Hij had de reserveband erop gezet en toen is hij met mij naar de bandenwinkel gereden, maar die was gesloten. Verder gereden, weer gesloten. Weer verder gereden en daar konden ze mij wel helpen. Ik moest een reserveband kopen voor 65 gulden. Goed, dat zijn de bedragen niet, maar ik was er wel mooi 2 uur mee zoet geweest. Schijnbaar is het vrij normaal dat je in Curaçao een lekke band krijgt. Logisch als je ziet wat voor kuilen hier in de wegen zitten.

Ik was blij dat het weekend was. Ik was doordeweeks verder niet op stap geweest, want dat doe ik in het weekend wel en ik had het dus echt gehad. Vrijdagochtend moesten we eerst nog naar school en ’s middags zijn we met de hele klas naar het strand geweest. Daarna nog even het happy hour bij Wet&Wild meegepakt en uit eten geweest met een aantal van de klas. Toen zijn er een paar bij ons studentenhuis komen chillen en kwam op een gegeven moment iemand met het idee om om 2 uur nog op stap te gaan. OKEUUJJ! Dus toen hebben we nog even een paar uurtjes gedanst in de Bermuda totdat het ongeveer leeg was. Toen we thuiskwamen heb ik mijn wekker gezet omdat we om 10 uur weer naar de Grote Knip zouden gaan. Jaja, dat mooie strand, ja! We zijn daar met de hele klas en een paar mensen van ons huis heen gegaan. Dat was heerlijk toeven daar. We zijn toen vrij vroeg in de middag weer vertrokken omdat we naar het happy hour bij Zanzibar gingen. Daar is het altijd heel gezellig op zaterdag. Maar toen we de weg op waren, sloeg de auto steeds af. Heel raar, we reden gelukkig met een paar auto’s. Aangekomen bij Zanzi, sloeg ie weer af en sloeg het stuurslot erop toen we de rotonde opkwamen. Dat was echt gevaarlijk jonge, dus hebben we die verhuurder maar weer gebeld. Het duurde even voordat hij kon komen want hij zelf ook een lekke band. Even een paar drankjes gedaan bij Zanzi, kwam de verhuurder eraan en bleek dat er een slang los zat voor de motor. Toen de slang er goed op zat en wij wegreden, reed hij heel anders dan normaal. Die slang heeft dus al die tijd losgezeten en de motorkap is al wel 86 keer open geweest sinds dat wij die auto hebben, omdat wij wisten dat er iets aan de hand was met die auto. We hebben al zoveel trammelant met dat rotding gehad dat we de auto vandaag gaan inleveren. Dan hebben we helaas even geen auto en moet ik morgenvroeg met de bus naar mijn stage. Ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken, maar er zit even niks anders op. Maarja, vandaag nog even genieten van de zon!

Hebben jullie eigenlijk allemaal wel een fijne carnaval gehad zonder mij? Ik hoop van wel, volgend jaar ben ik er sowieso bij!!!! Tot de volgende keer en houd mij op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen in Nederland.

Ayoooo

Marloes

PS: Helaas kan ik nog geen foto’s plaatsen, omdat de internetverbinding zeer slecht is.